Wesseling diende, met achttien anderen - vrouwen én mannen ~, een klacht in bij de Reclame Code Commissie.
Ze verzekert nog maar eens dat ze 'echt helemaal niets' tegen blote borsten heeft. Integendeel. Maar voor alles is een gepast moment én een gepaste plek, vindt T. Wesseling. Wanneer je ze in blaadjes ziet, dan kun je doorbladeren. Maar als dit mag, dan rijden we straks misschien door een haag van blote borsten naar ons werk. Op een nuchtere maag.'
Elke ochtend passeert Wesseling bij de afslag Roelofarendsveen aan de A4 een billboard dat reclame maakt voor een sekslijn. Te zien is een vrouw die uitdagend haar grote borsten toont, met daarnaast de tekst: 'Wil je weten hoe ik rij?'
Wesseling diende, met achttien anderen - vrouwen én mannen ~, een klacht in bij de Reclame Code Commissie. Omdat het bord seksistisch is, maar vooral omdat het ,niet is weg te zappen'. Dat merk je pas goed als je het bord 'live' ziet. 'Een vrouw bij mij op het werk vroeg zich af waarom ik me hier zo druk over maakte. Tot ze een keer langs het billboard reed, toen begreep ze het.'
Vandaar dat Wesseling er bij de commissieleden op aandrong eens langs te rijden. Serieus namen ze dat verzoek volgens haar niet. Het oordeel van de commissie kwam dan ook nauwelijks als een verrassing. Deze meende dat 'in het licht van wat tegenwoordig algemeen maatschappelijk aanvaardbaar wordt geacht met betrekking tot onderwerpen als seksualiteit en erotiek, de grenzen van het toelaatbare niet zijn overschreden.' Dat passanten het bord niet kunnen vermijden, deed volgens de commissie niet ter zake.
Waren de commissieleden inderdaad te lui om even een omweg te maken en langs het bord te rijden? 'Het was niet nodig', zegt A. de Gelder van de Reclame Code Commissie. 'We hadden een duidelijke foto, waarop goed te zien was hoe groot het bord is.' Toch kon de commissie niets ontdekken wat tegen de regels is. En dan houdt het op. 'Het niet is de taak van de commissie zich uit te spreken over iets als de precedentwerking', aldus De Gelder. 'En mevrouw Wesseling kan altijd in beroep gaan.'
Maar dat zal Wesseling niet doen. Ze heeft weinig vertrouwen op een goede afloop. Ze zucht: 'Waren ze maar wel gaan kijken. Het is heel wat anders of je het ziet, of ervaart.'
Tabe Bergman
Volkskrant 3 maart 2000